Orzeczenie: Odpowiedzialność państwa za zaniechanie
1. Za szkody wyrządzone przez Skarb Państwa przy wykonywaniu innych zadań, nie należących do sfery imperium, ponosi on odpowiedzialność na zasadach ogólnych (art. 416, 427, 430, 435-436 k.c. i inne). Nie sposób zatem uznać, aby zaniechanie obsługi obligacji skarbowych i niewykupienie ich w terminie przez Skarb Państwa nosiło cechy "wykonywania władzy publicznej".
2. Nie istnieje konstytucyjne prawo do odszkodowania za zaniechania.
3. Jeśli rozważać możliwość oparcia odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody wyrządzone niezgodnym z prawem działaniem władzy publicznej wyłącznie na art. 77 ust. 1 Konstytucji, to byłoby to uzasadnione jedynie w okresie od 19 października 1997 r. (data wejścia w życie Konstytucji) do 1 września 2004 r. (data wejścia w życie zmian Kodeksu cywilnego). Po 1 września 2004 r. samodzielną podstawą odpowiedzialności Skarbu Państwa jest bowiem art. 417, 4171, 4172 k.c. W tych przepisach inkorporowano i rozwinięto model odpowiedzialności Skarbu Państwa przyjęty w art. 77 ust. 1 Konstytucji.
4. Artykuł 227 k.p.c. stanowi, iż przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Naruszenie tego przepisu - co do zasady, nie jest objęte wyłączeniem z art. 3983 § 3 k.p.c. 5. Z art. 227 k.p.c. sąd korzysta nie przy ustalaniu faktów, lecz przed podjęciem określonych rozstrzygnięć dowodowych. 6. Przepis art. 316 § 1 k.p.c. nakazuje przyjąć sądowi za podstawę rozstrzygnięcia stan faktyczny istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, zaś zakazuje aby sąd w uzasadnieniu orzeczenia powoływał się na późniejsze okoliczności. Takie jest ratio legis art. 316 § 1 k.p.c.
TreĂĹÄĹ:
Konstytucyjne prawo do odszkodowania za zaniechanie władzy p ...